سخت ترین و آسان ترین زبان های دنیا کدامند؟

سخت ترین و پیجیده ترین زبان ها به نقل از کتاب رکورد های گینس :

1 - زبان آمله - amele

این زبان در گینه نو به کار میرود و دارای بیش از 69,000 فعل مسندی و 860 وجه مصدری فعل میباشد.

2 - زبان هایدا - haida

که زبان سرخ پوستان آمریکای شمالی است و دارای 70 پیشوند متفاوت است.

3 - زبان تبرستان - tabarestan

که در ناحیه داغستان آذربایجان بدان سخن میگویند و دارای 48 حالت مختلف نام است.

4 - زبان اسکیموها

در زبان اسکیمو ها برای زمان حال 63 صورت مختلف دارد و نام های ساده تا 252 حالت صرف شده متفاوت دارند.

اطلاعاتی که در بالا داده شد به نقل از کتاب رکوردهای گینس بود. در ادامه اطلاعاتی که حاصل تحقیقات جامع سرویس زبان های خارجه وزارت کشور آمریکا در خصوص زبان های خارجی متعدد انجام شده است در اختیار شما قرار می گیرد. البته مبنای این تحقیقات افراد متلکم به زبان انگلیسی هستند :

البته باید توجه داشت که مبنای تحقیقات فوق افراد انگلیسی زبان هستند و مثلا زبان عربی برای افراد فارسی زبان سخت نیست، گرچه این زبان برای افرادی که انگلیسی زبان هستند بسیار سخت و دشوار است. شاید نزدیکترین زبان به زبانِ فارسی (به غیر از زبانهایِ هم خانواده فارسی در داخلِ ایران همچون کردی، لری، گیلکی، مازنی و …) زبانِ عربی باشد. دلیلِ عمدهِ این مسئله هم وجودِ واژگان بسیار زیادِ عربیِ دخیل در فارسی است. این وضعیّت همچنین با میزانِ کمتری در موردِ زبانِ ترکی هم صادق است. از این نظر یادگیریِ عربی چندان برایِ فارسی زبانها سخت نیست.

در مورد زبان سخت ژاپنی بیشتر بدانید :

ژاپنیها سه خط برایِ زبانِ خودشان ابداع کرده اند: کانجی، هیراگانا و کاتاکانا. با کانجی، که شاملِ ده تا پانزده هزار کاراکتر است، کلماتی که از زبانِ چینی وارد شده، با هیراگانا کلمات اصیلِ ژاپنی و با کاتاکانا هم کلماتِ دخیل از زبانِ انگلیسی و دیگر زبانها را مینویسند. از این نظر ژاپنی پیچیده ترین زبانِ دنیاست. بیشترِ کلمات در زبانِ ژاپنی داراریِ دو تلفّظ هستند: تلفّظِ چینی و تلفّظِ ژاپنی. با صداهای کاملاً متفاوت. بنابراین یادگیریِ ژاپنی مثل این است که بخواهید دو زبان را در یک زبان یاد بگیرید!
تلفّظِ همهِ ۸ حروفِ کانجی «شین» است. با معانیِ کاملاً بیربط به هم. معنیِ آنها «والدین، قلب، کِشِش، درست، تازه، ایمان، پیشرفت و خدا» است. نکتهِ جالب این که، بر خلافِ چینی، در ژاپنی تغییرِ تونِ صدا برایِ ایجادِ تمایز میانِ کلمات وجود ندارد و بنابراین تلفّظى همه این کلمات دقیقاً مثلِ هم است.