تبلیغات

کشف شواهد جدیدی مبنی بر اثبات خونگرم بودن دایناسورها

کشف شواهد جدیدی مبنی بر اثبات خونگرم بودن دایناسورها

 University of Adelaide research has shown new evidence that dinosaurs were warm-blooded like birds and mammals, not cold-blooded like reptiles as commonly believed.


Share This:
 
 
 
 

In a paper published in PLoS ONE, Professor Roger Seymour of the University's School of Earth and Environmental Sciences, argues that cold-blooded dinosaurs would not have had the required muscular power to prey on other animals and dominate over mammals as they did throughout the Mesozoic period.

"Much can be learned about dinosaurs from fossils but the question of whether dinosaurs were warm-blooded or cold-blooded is still hotly debated among scientists," says Professor Seymour.

"Some point out that a large saltwater crocodile can achieve a body temperature above 30°C by basking in the sun, and it can maintain the high temperature overnight simply by being large and slow to change temperature.

"They say that large, cold-blooded dinosaurs could have done the same and enjoyed a warm body temperature without the need to generate the heat in their own cells through burning food energy like warm-blooded animals."

In his paper, Professor Seymour asks how much muscular power could be produced by a crocodile-like dinosaur compared to a mammal-like dinosaur of the same size.

Saltwater crocodiles reach over a tonne in weight and, being about 50% muscle, have a reputation for being extremely powerful animals.

But drawing from blood and muscle lactate measurements collected by his collaborators at Monash University, University of California and Wildlife Management International in the Northern Territory, Professor Seymour shows that a 200 kg crocodile can produce only about 14% of the muscular power of a mammal at peak exercise, and this fraction seems to decrease at larger body sizes.

"The results further show that cold-blooded crocodiles lack not only the absolute power for exercise, but also the endurance, that are evident in warm-blooded mammals," says Professor Seymour.

"So, despite the impression that saltwater crocodiles are extremely powerful animals, a crocodile-like dinosaur could not compete well against a mammal-like dinosaur of the same size.

"Dinosaurs dominated over mammals in terrestrial ecosystems throughout the Mesozoic. To do that they must have had more muscular power and greater endurance than a crocodile-like physiology would have allowed."

His latest evidence adds to that of earlier work he did on blood flow to leg bones which concluded that the dinosaurs were possibly even more active than mammals.

 

تا به امروز اغلب افراد معتقد بودند که دایناسورهای دوره مزوزوئیک غول های خونسردی بوده اند که بر زمین و دیگر جانداران خونگرم حکمرانی می کرده اند. اما برخی دانشمندان این فرضیه را مطرح می کنند که اگر چه نه تمامی، برخی از این حیوانات عظیم الجثه در حقیقت خونگرم بوده اند.

 
پروفسور راجر سیمور از مدرسه علوم محیطی و زمین دانشگاه آدلاید بر این عقیده است که اگر دایناسورهای بزرگ جثه خونسرد بودند، نمی توانستند با شرایط فیزیکی وحشتناک کره زمین در آن زمان کنار آمده و زنده بمانند.
 
تمساح های آب شور امروزی، موجودات شریری هستند که لایه لایه ماهیچه روی هم انباشته اند و به طور متوسط تراکم توده عظلانی آنها ۵۰ درصد است. برای تامین دمای مناسب بدن، این سوسمارهای یک تُنی معمولا تمام روز را مشغول حمام آفتاب هستند و آنچه که می تواند آنها را زنده نگه دارد، این است که کُند و گنده هستند و روی آب غوطه ور می شوند. پس مصرف انرژی چندانی ندارند.
 
درباره دایناسورهای غول پیکر، سیمور می گوید: «آنها هم می توانسته اند که این گونه عمل کنند و از دمای گرم بدن شان لذت ببرند، بدون اینکه نیاز داشته باشند همانند حیوانات خونگرم با سوزاندن غذا در سلولهای بدنشان تولید گرما کنند.» 
اما سیمور معتقد است این نظریه با مشکلی روبرو است و آن را در قالب سوالی این گونه مطرح می کند: یک دایناسور تمساح-مانند در مقایسه با دایناسورهای کوچک جثه شبه-پستاندار، برای فعالیت های روزمره اش لازم است چقدر انرژی تولید کند؟
 
سیمور به همراه گروهی از محققان دانشگاه موناش، دانشگاه کالیفرنیا و موسسه بین المللی مدیریت حیات وحش برای یافتن پاسخ به آب زدند. آنها خون و استید لاکتیک ماهیچه یک تمساح ۲۰۰ کیلوگرمی را اندازه گیری کرده و به تجزیه و تحلیل نمونه ها پرداختند.
 
نتیجه این آزمایشات نشان داد که تمساح در اوج فعالیت خود تنها قادر به تولید ۱۴ درصد نیروی ماهیچه ای یک پستاندار هم اندازه است. و با افزایش اندازه بدن، این میزان کاهش می یابد.
 
به گفته پروفسور سیمور، غیرقابل مقایسه بودن نیروی ماهیچه ای تولیدی توسط تمساح خونسرد در مقایسه با پستانداران هم اندازه، نشان می دهد دایناسورهای بزرگ جثه (تمساح-مانند) به احتمالا فراوان خونگرم بوده اند. 
 
او می گوید: «نتایج نشان می دهد که تمساح های خونسرد نه تنها از فقدان نیروی کافی برای فعالیت رنج می برند، بلکه تحمل و پایداری پایینی هم دارند؛ چیزی که در پستانداران خونگرم امری بدیهی است. لذا علی رغم این گمان که تمساح آب شور حیوانی فوق العاده قدرتمند است، یک دایناسور تمساح-مانند، نمی توانسته با دایناسورهای شبه-پستاندار هم اندازه اش به رقابت بپردازد.»
 
طبق این استدلال، سیمور معتقد است دایناسورهایی که در دوران میان زیستی بر پهنه خاکی زمین فرمانروایی می کرده اند، باید قدرت ماهیچه ای بسیار بیشتر و تاب و تحمل بالاتری از فیزیولوژی تمساح-مانند می داشته اند، تا به آنها امکان ادامه زندگی را بدهد.
 
این بدان معنی است که احتمالا این دایناسورها از نظر بیولوژیک بیشتر به پستانداران شبیه شده بودند، تا اینکه قابلیت هایی مانند حیوانات خونسرد امروزی داشته باشند.

 

پاسخ دهید

هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...