X

خدمات مشتری:

یکی از راه های تشخیص آموزشگاه زبان مناسب، میزان توجه و اهمیت مدیران و مشاوران آن مجموعه به اهداف و ویژگی های دانشجو و برطرف کردن سوالات و ابهامات مختلف او است. 

در یک آموزشگاه خوب، شغل همه کارکنان، ارائه خدمات دلسوزانه به دانشجویان است. آگاهی و تجربه استادان نیز نباید باعث سستی و نخوت ناشی از غرور ایشان در جلب رضایت دانشجو و تلاش برای موفقیت وی شود.

فضای مناسب:

مهم ترین فاکتوری که هر محیط آموزشی باید از آن برخوردار باشد، آرامش است. فضای مناسب آموزشی، میزان استرس فردا را تا حد قابل توجهی کاهش می دهد. ضروری است که این فضا، آرامش و امنیتی همچون خانه را به فرد القا کند، زیرا محیط تنش زا و پر استرس در بیشتر آموزشگاه ها (از صدای زنگ گرفته تا هیاهو و رفت و آمد زیاد)، دشمن اصلی یادگیری است. 

دکوراسیون محیط های آموزشی باید تفاوتی چشمگیر با محیط هایی همچون اداره ها و ... داشته باشند. علاوه بر این فضای بیرون از کلاس ها یا همان محوطه آزاد موسسه نیز باید فضایی فوق العاده سرگرم کننده باشد که زبان آموزان آن محیط را علاوه بر یک محیط آموزشی محیطی کاملا مفرح بیابند و بتوانند چند ساعت از وقت خود را در محیطی همچون یک باشگاه با لذت سپری کنند.

وظایف استادان:

تسلط داشتن بر یک زبان و حتی مادرزادی بودن یک زبان، ملاک خوبی برای انتخاب استاد زبان نیست، مگر نه این است که زبان فارسی زبان مادری ماست؟ اما آیا همه ما می توانیم معلم خوبی برای تدریس مکالمه زبان فارسی به خارجی ها باشیم؟ 

در یک آموزشگاه زبان باید از دید دانشجویان، میزان محبوبیت و رضایت از عملکرد استادان و مشاوران، به شکل نموداری در تابلوی اعلانات آموزشگاه قرار گیرد تا مراجعه کنندگان در مرحله انتخاب، دیدی کلی نسبت به عملکرد استادان چه از لحاظ سطح علمی و چه از جهت مهارت تدریس و اخلاق به دست آورند.

یک دانشجو باید بداند که یک استاد زبان عاشق رشد اوست و تنها دغدغه اش در کلاس تدریس و  آموزش است. موسسات و مدیران آنها باید استادانی را استخدام کنند که بیش از هر چیز، شغل تدریس را با قلب خود انتخاب کرده باشند؛ تا بتوانند تمام علم و مهارت خود را در جهت علاقه مند کردن زبان آموزان در کلاس به کار ببرند و جذابیت کلاس را به قدری افزایش دهند که همه دانشجویان را به طور کامل برای ساعاتی از دغدغه های روزمره رها کرده و حواس ایشان تنها معطوف به موضوع مورد یادگیری شود.

منابع تدریس:

اگر بخواهم بهترین ملاک برای یک کتاب خوب را به شما بگویم، این است که کتاب باید از زبان مؤلف چگونگی تدریس و تکنیک های پیشنهای وی را به صورت صفحه به صفحه به اطلاع استادان برساند و شاید بتوان مثلا تنها دلیل موفقیت کتاب هایی مثل Interchange را در چیدمان راحت کتاب برای راهنمایی استادان در Teachers’ Book دانست، زیرا هر چه رابطه مؤلفان کتاب ها و استادان بیشتر باشد، موفقیت استاد در ایجاد محیطی مناسب بیشتر خواهد بود. پس یا آموزشگاه باید خود به تألیف کتاب و جزوات بپردازد یا باید از کتاب هایی با راهنمای بسیار جامع تدریس استفاده کند.

«یادگیری» در برابر «تجربه یادگیری»:

در یک محیط آموزشی افراد باید امکان تجربه و سعی و خطا داشته باشند. محیط آموزشی استاندارد محیطی است که به دانشجو اجازه تمرین و استفاده از نتایج استنباط و تحلیل خود را بدهد، زیرا یادگیری به مفهوم حفظ کردن پیش فرض ها و درک تئوری ها و نظرات استادان نیست.

 استادان باید در هر مبحث امکان تجربیاتی محسوس (قابل تجربه با حواس پنجگانه) را در اختیار دانشجویان قرار دهند تا دانشجو خود را به عنوان کاشف حقیقت شناخته و از تلاش خود احساس پیروزی و رضایت کند. در یادگیری مطالب، حس کردن آن مبحث با حواس پنجگانه و خاطره سازی است که مطلب را به خوبی منتقل و در ذهن ماندگار می کند. 

این کار را می توان از طریق ابزار و امکانات حتی پیش پا افتاده پیاده سازی کرد؛ مثلا استاد زبان می خواهد عبارت Dry your hands on this towel (دستانت را با این حوله خشک کن) را تدریس کند و مشکل اینجاست که اکثر ایرانی ها به دلیل ساختار زبان فارسی به جای کلمه on از کلمه with استفاده می کنند. 

بدین منظور استاد با آوردن یک حوله در کلاس از تمام دانشجویان می خواهد که دستان خود را خیس کرده و سپس با قرار دادن دستانشان روی حوله، دستان خود را خشک کنند. در این حالت از تدریس است که حداقل 3 حس مختلف از حواس انسان درگیر شده و بنابراین امکان فراموشی به حداقل می رسد.

سیستم ارزشیابی:

آزمون های موسسات در محیط آموزشی به هیچ وجه نباید بار استرس زایی داشته باشند. طبق استانداردهای بین المللی، امتحان های میان دوره (Quiz) باید با امکان مراجعه به جزوه (Open Book) باشد. محول کردن پروژه های مهیج و مورد علاقه هر فرد به او در طول ترم به جای امتحانات استرس زا و سنگین و پرحجم آخر ترم بسیار مثمر ثمر خواهد بود و نتایج آن به خصوص در پیشرفت دانشجویان از این طریق به مراتب بیشتر و بهتر از روش های دیگر می شود.

آزمون های ما باید از نوع دستاوردی (Achievement Tests) باشند یعنی به طور مثال فرد بتواند با موفقیت پروژه ای که با رغبت و علاقه خود انتخاب کرده، را ارائه دهد. بدیهی است، دانشجو خاطره چنین پروژه هایی را هیچگاه از یاد نخواهد برد.

شما به راحتی با 3 سوال منطقی می توانید بر اساس میزان وضوح و صداقتی که در پاسخ سوال خود می بینید، یک آموزشگاه زبان را محک بزنید:

1) بپرسید شرایط تدریس در آن آموزشگاه چیست و استادان چگونه انتخاب می شوند؟ بدیهی است هر چقدر انتخاب دقیق تر و اصولی تر باشد. نشان از آموزشگاهی با کیفیت تر دارد.

2) آموزش ضمن خدمت شما برای کارکنان به چه صورت است و آیا به شما اجازه می دهند در یکی از جلسات آموزش ضمن خدمت به عنوان مهمان شرکت کنید؟ آموزش ضمن خدمت امری هزینه بر و پشت پرده است و معمولا دانشجویان از انجام یا انجام ندادن آن آگاهی ندارند. اگر به شما اجازه دادند در جلسات گردهمایی و آموزشی استادان شرکت کنید، در انتخاب آن آموزشگاه درنک نکنید.

3) از آموزشگاه بپرسید چند شعبه دارید؟ هر چه تعداد شعبه هایش بیشتر باشد، نقاط ضعفش هم بیشتر است! در علوم مهندسی سیستم، روش هایی برای تأسیس شعبه ها به روش علمی آمده (Franchising) که این روش ها در تعداد بسیار معدودی از شرکت ها در سطح جهان قابل اجراست و این علم هنوز در بسیاری از کشورها نظیر ایران نهادینه نشده است.